De kracht van nee

Het was halverwege maart 2019. Als ik niet aan het werk was voor het Nederlandse bedrijf, was ik druk bezig om mezelf voor te bereiden op mijn terugkeer naar Salerno voor de opening van een Bed & Breakfast. Inderdaad ‘een’ Bed & Breakfast, want van Casa Santangelo was op dat moment nog geen sprake.

Begin 2019 kon ik mijn weg niet vinden op werk en daarom besloot ik ontslag te nemen, In de tussentijd vielen alle puzzelstukjes samen en werd het mij duidelijk wat ik wilde gaan doen. Niets geen wereldreis of sabbatical, ik wilde een bed & breakfast openen. Iets dat al heel lang op mijn bucketlist stond.

Op mijn werk was ik hier open over en daarom konden we nieuwe werkafspraken maken. De afspraak was als volgt:  ik was vrij om te doen en laten wat ik wilde, zolang ik mijn werk laptop  met me mee zou brengen en het bedrijf op afstand zou blijven ondersteunen als zelfstandige. Met op afstand werken had ik al heel wat ervaring, dus deze afspraak was een no-brainer voor me. Mijn antwoord was dus ja.

Ik kocht een one-way ticket naar Napels en huurde een kleine studio voor de eerste maand. Daarna begon ik met het volgen van online prive lessen Italiaans om m’n Italiaanse taalniveau te verbeteren. Ik trof de geweldige, maar strenge Alessandra uit Milaan. Een oudere dame met heel wat ervaring als Italiaans – Chinese vertaalster voor grote bedrijven. Al snel begonnen we met de onderwerpen marketing, financiën en rechten, gezien ze haarfijn aanvoelde wat ik nodig had. Aan het einde van iedere les benadrukte ze dat ik er voor moest zorgen dat ik alles wat ik had geleerd zo snel mogelijk ‘eigen’ zou maken, zodat niemand me zou kunnen belazeren in Salerno.

En dat is wat ik deed. Als ik iets in m’n hoofd heb, ga ik er voor de volle 100% voor en dus begon ik met  vier tot vijf privé lessen per week en zag ik mijn taalniveau met sprongen vooruit gaan. Zoals het gezegde luidt: “it’s better to be prepared for an opportunity and not have one than to have an opportunity and not be prepared”.

Daarnaast begon ik me te oriënteren op de huizenmarkt in Salerno en na een paar weken kon ik het aanbod vrijwel dromen. Ik stelde notificaties in voor diverse websites en bij iedere notificatie die ik binnen kreeg dacht ik: dit gaat ‘m worden!

De eerste e-mail stuurde ik op 24 maart 2019 om 20:00 uur ‘s avonds:

Nadat ik sinds bijna een jaar weer terug ben in Amsterdam, heb ik besloten om terug te verhuizen naar Salerno om mijn droom te verwezenlijken: het openen van een bed & breakfast. Ik weet dat het niet eenvoudig op nieuw te beginnen in het buitenland, maar Salerno voelt als thuis voor mij. Naar mijn idee is Salerno een prachtige stad en super centraal gelegen wat toerisme betreft. Van 2 tot en met 7 mei ben ik in Salerno om locaties te bezichtigen en ik zou graag een afspraak willen maken. Indien nodig kan ik mijn vlucht om boeken en eerder langskomen. Ik hoor graag jullie beschikbaarheid. Debbie

Twee uur later ontving ik al een antwoord

Zodra je in Salerno bent, ben je van harte welkom om ons huis te komen bezichtigen.

We maakten een afspraak voor 2 mei 2019 en de mailwisseling eindige met:

Het voelt al als zomer hier. Salerno wacht op je!

Iets meer dan een maand later zat ik ruim dertig minuten van te voren op een bankje voor het huis te wachten voor de eerste bezichtiging. Gezien het een private listing was en ik alleen was wilde ik er zeker van zijn dat het allemaal veilig was. Met een grote zonnebril op en m’n telefoon bij de hand observeerde ik de straat, het gebouw, de mensen en de omgeving. Voor de buitenwereld leek ik simpelweg iemand die heerlijk aan het genieten was van het mooie weer. Voor mij voelde het alsof ik ergens in een filmset beland was.

Een paar minuten voor tijd zag ik een jonge man het gebouw binnengaan. Ik vertrouwde op m’n intuïtie en op de afgesproken tijd belde ik aan.

Een aardige jongen van ergens begin dertig, opende de deur en liet me binnen. We gaven elkaar een hand en na wat small talk kwamen we ter zake. We liepen een rondje door het 300 vierkante meter huis en hoewel ik direct verliefd was op het uitzicht op zee en de handige indeling, wist ik dat het een enorm ‘hoofdpijn’ project zou gaan worden gezien de enorme investering in tijd en geld. Er was een behoorlijk gat tussen wat de eigenaar dacht dat het waard was en wat ik in gedachten had.

Hoewel ik dacht dat dit huis het niet zou gaan worden, wist de vriendelijke jonge man mij ervan te verzekeren dat ik beter kon stoppen met verder kijken gezien dit de mooiste plek van Salerno was volgens hem. Hij nodigde me uit om een stukje te gaan lopen en bood een ‘gelato‘ aan. Ik had nog nooit een makelaar meegemaakt die in plaats van een kop koffie een ijsje aanbod, maar ik moest erom lachen en omarmde het cultuurverschil.

In de week daaropvolgend was ik continu aan het denken, rekenen, denken, herberekenen. Ondanks dat mijn intuïtie nee zei, belde ik de eigenaar op en zei ja. Om vervolgens drie dagen later er toch vanaf te zien. Eind mei zei ik nogmaals ja om er een paar dagen later weer van af te zien. In juni zat het pand nog steeds in m’n gedachten en presenteerde ik een andere constructie aan de eigenaar. Deze keer kreeg ik een nee van hun kant terug. Tot en met oktober bleef ik het pand volgen en controleerde ik iedere week de status. Ik wist dat het pand nog steeds leeg stond..

Ondertussen was ik andere onderhandelingen aangegaan maar ik probeerde halverwege oktober nogmaals de onderhandeling met dit eerste pand voort te zetten en ontving nogmaals een nee. In het bezit van financiële overzichten, een verklaring van mijn bank, referrals (welkom in Italië) en garantstellingen… het antwoord bleef nee en het leek erop dat dat niet snel ging veranderen. Maanden gingen voorbij en ik kreeg het gevoel dat het vinden van een geschikt pand me niet zou gaan lukken.

Op dat moment was ik me er niet van bewust dat alles met een reden gebeurd. Hun nee was het beste wat me in deze periode was overkomen en daar ben ik ontzettend dankbaar voor.

Soms hoef je alleen maar achterom te kijken om te begrijpen dat alles met een reden gebeurd.